پایین کشیدن کرکره سفید و قرمز؟

وضعیت سفید، وضعیت قرمز

اواخر تابستان سال۱۳۸۹ ایرانی‌هایی که وارد فرودگاه دبی شدند و روی بیلبورد بزرگ سالن فرودگاه چشمشان به تبلیغی افتاد که خبر می‌داد به‌زودی یک شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان با ایده‌های جدید به نام «من‌وتو» شروع به کار می‌کند، داشتند ظاهر و مقدمه یک ماجرای به ظاهر فرهنگی‌هنری را می‌دیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! درست مثل همین متن سوزناک‌نمایانه‌ ابتدای مطلب که مختصری از اطلاعیه مختصر دست‌اندرکاران شبکه «من‌وتو» است و ممکن است مقدمه اخبار و اتفاق‌های سیاسی و غیرسیاسی دیگری باشد که طی روزهای آینده رقم خواهند خورد.
 از همان سال۸۹، دست‌اندرکاران جلو و پشت پرده شبکه نه‌چندان جدیدالولاده، اعلام کرده بودند: «جهان از چند دهه گذشته به تدریج وارد عصر ارتباطات نوینی شده است... تلویزیون‌های من و تو ۱و۲ در این راستا و برای ارتقای نقش و جایگاه رسانه‌ای ایرانی و پارسی زبان در بین رسانه‌ها سعی در ارتقای نقش ایرانیان در جامعه جهانی و همچنین ارائه به‌روزترین و باکیفیت‌ترین برنامه‌ها به‌زودی کار خود را شروع خواهد کرد...». حرف زدن از مفاهیمی مثل عصر ارتباطات نوین، ارتقای نقش و جایگاه رسانه‌ای ایران و پارسی‌زبانان، ارتقای نقش ایرانیان در جامعه جهانی و... البته آن روزها ژست شیک و به‌روز و مدرنی به حساب می‌آمد اما خیلی زود رسانه‌های داخلی و خارجی اطلاعاتی را درباره پشت پرده «من‌وتو» و بنیان‌گذارانش منتشر کردند که نشان می‌داد «کیوان عباسی» و همسرش بیشتر از ارتقای آن چیزهایی که شبکه‌شان ادعا می‌کند، به ارتقای درآمدهای خودشان فکر می‌کنند. اطلاعات منتشرشده نشان می‌داد اوایل سال۸۹ و پس از آشوب‌های فتنه ۱۳۸۸ در ایران، کیوان عباسی در جلسه اقناع اسپانسرها برای تبدیل شبکه تلویزیونی اینترنتی «ببین تی وی» به یک شبکه تلویزیونی ماهواره‌ای شرکت کرده خطاب به هم‌کیشان بهایی ثروتمند و با نفوذش در آن جلسه گفته بود: «بی‌بی‌سی فارسی شبکه دوران بحران است... مخاطبان آن در زمان وضعیت سفید و حالت عادی به حداقل می‌رسد... اگر حمایت‌هایی که از شبکه بی‌بی‌سی فارسی می‌شود، از من و دوستانم بشود شبکه‌ای راه‌اندازی می‌کنیم که در زمان عادی با پخش برنامه‌های فرهنگی و جذاب، جوانان و مخاطبان خود را جذب کند تا موقع بحران و آشوب و به قولی وضعیت قرمز بتواند اثرگذاری خود را داشته باشد؛ برنامه‌های فرهنگی برای جذب در روزهای عادی و برنامه‌های سیاسی برای تخریب در زمان بحران و آشوب». البته این دلیل نمی‌شود که شما فوری لوگوی سفید و قرمز شبکه «من‌وتو» بیاید توی ذهنتان و سعی کنید این سفیدی و قرمزی را ربط بدهید به وضعیت سفید و قرمزی که کیوان عباسی می‌گوید! 

چندپرسش با یا بی‌پاسخ
شرکت‌کنندگان در آن جلسه ایده کیوان عباسی را پسندیدند و قرار شد اسپانسرها از طریق ارتباطاتی که با دَم و دستگاه حکومتی در انگلستان داشتند، مجوزهای لازم برای راه‌اندازی یک شبکه مجهز ماهواره‌ای را بگیرند. معلوم است که دریافت مجوز به تنهایی چاره‌ساز نیست و برای تداوم کار شبکه، پول بیشتری از آنچه فعلاً فراهم شده لازم است. سال ۲۰۱۷ وب‌سایت سازمان غیردولتی «خبرنگاران بدون مرز» به قلم یکی از گزارشگران خود در لندن درباره نحوه شکل‌گیری «من‌وتو» نوشت: «کیوان به پیشنهاد همسرش برای دیدار با رهام هارونی از اعضای تشکیلات یهودیان ایرانی در لندن به آنجا رفت... ایده و شعارهایی که کیوان عباسی در زمینه تلویزیون‌داری ارائه می‌کرد بسیار مورد استقبال آنان قرار گرفت... کیوان و هیئت مدیره من‌وتو خصوصاً پدرش نمی‌خواستند تلویزیونشان دولتی شود و پیشنهاد سرمایه‌گذاران دولتی را رد کردند و با پذیرفتن پیشنهاد ۵۵میلیون دلاری رابرت موقر بالیوزی که یک سرمایه‌گذار خصوصی به حساب می‌آمد موافقت کردند». این گزارش خبرنگاران بدون مرز اگرچه تأکید می‌کند «من‌وتو» در ابتدای کار یک شرکت خصوصی و بدون وابستگی مستقیم به نهادهای دولتی انگلیس بوده اما به‌خوبی نشان می‌دهد تأسیس شبکه با چه انگیزه‌ای همراه است و افرادی مثل «رابرت بالیوزی» که بهایی ثروتمند و از نوادگان مؤسس فرقه بهاییت است چقدر در آن نقش دارند.
اعلام تعطیلی «من وتو» آن طور هم که فکر می‌کنید غافلگیرانه و ناگهانی نیست. سال ۲۰۱۹ هم این شبکه گزارش مالی خود را منتشر کرده و مدعی شده بود: «هزینه‌های این شرکت در سال مالی اخیر تقریباً ۲۰ برابر درآمد آن و در سال قبل از آن ۱۹ برابر درآمد آن بوده است... سهامداران شبکه من‌وتو تا پایان ماه سپتامبر۲۰۱۸ حدود ۱۱۹ میلیون پوند (۹۵ میلیون پوند سهام و مابقی به صورت قرض) به این مؤسسه تزریق کرده‌اند که ۱۱۱ میلیون پوند آن تاکنون به ضرر انباشته تبدیل شده است».
اگر این سؤال به ذهنتان رسیده که سهامداران ادعایی چطور با وجود ضررهای هنگفت باز هم حاضر به تزریق پول به این شبکه شده‌اند، می‌توانید پرسشتان را بگذارید کنار ده‌ها پرسش با یا بی‌ پاسخ مثل این‌ها: وقتی «من‌وتو» هرساله ده‌ها میلیون پوند ضرر می‌دهد چطور برای یک بار حضور فلان خواننده در این شبکه، میلیونی هزینه می‌کند؟ شبکه‌ای که قرار بود شیوه تازه‌ای از روایت‌گری را برای فارسی‌زبانان ابداع کند چطور برای روایت مظلومیت مردم غزه، به اندازه مرگ یک کودک در فلان شهر انگلیس وقت صرف نمی‌کند؟ تغییر رویه عربستان سعودی در قبال ایران و پایین کشیده شدن فتیله شبکه‌های فارسی‌زبان مثل من‌وتو چقدر به هم ربط دارند؟ اطلاعیه اخیر من‌وتو یک ژست مظلومانه برای جلب کمک‌های مالی بیشتر است یا واقعاً قرار است این شبکه کرکره‌اش را برای همیشه پایین بکشد؟    
خبرنگار: مجید تربت‌زاده منبع: قدس آنلاین

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: شبکه من و تو کیوان عباسی میلیون پوند ارتقای نقش برنامه ها من وتو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۸۳۳۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

8 نکته درباره سخنان دوم بانکی پور: به جای سرک کشیدن به "تختخواب" دیگران ، حواس تان به "سفره" مردم خودمان باشد

عصر ایران - امیر حسین بانکی پور فرد، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی است؛ او چندی پیش، حرف زشت و ناروایی را درباره یکی از ملت های مسلمان و همسایه ایران زد که انتقاداتی را برانگیخت و امید می رفت یا اصلاح کند و با دستکم، تکرارش نکند و غائله ختم به خیر شود چرا که بعضی موضوعات را نباید بیش از حد، هم زد و تهوع آفرید!

او با انتقاد از آتاترک، بنیانگذار جمهوری ترکیه، گفته بود: او ضربه بزرگی به ترکیه زد به طوری که الان در ترکیه به طور متوسط هر مردی با 15 زن شریک جنسی است، این عددی که گفتم متوسط است و ممکن است مردی 50 شریک جنسی و دیگری 5 شریک جنسی داشته باشد. این رهاورد کشف حجاب آتاترک است که ما الان داریم می بینیم و خیلی نگرانی به بار آورده است!

بانکی پور بعد از انتقادات گفت که برای حرف هایش سند دارد و به آمار منتشره توسط یک وبسایت آمریکایی استناد کرد و در گفت و گو با خبرگزاری خبرآنلاین، سخنانی گفت که جا دارد بدان بپردازیم:

1 - کسانی که در جایگاه های رسمی هستند، باید این نکته بسیار ساده و پیش پا افتاده را بفهمند که سخن آنها وزن، معنا و بازتاب متفاوتی دارد با حرف های یک شهروند معمولی!
آقای بانکی پور هم باید مانند خیلی های دیگر، متوجه این معنا باشد و برای کشور هزینه سازی نکند.

2 - احتمالاً سواد انگلیسی بانکی پور به حدی کفایت نکرده که آمار سایت آمریکایی را درست متوجه شود. سایت آمریکایی که او بدان استناد کرده، نوشته است که هر مرد ترک در طول زندگی اش، با 14.5 نفر رابطه جنسی دارد. در حالی که بانکی پور، این چنین فهمیده که نوشته اند هر مردی همزمان با 15 نفر "شریک جنسی" است.
البته هر گونه رابطه خارج از خانواده، ولو آن که یک نفر و یک مورد هم باشد، قبیح است ولی در مورد حاضر، سایت یک چیزی می گوید و بانکی پور چیز دیگری فهمیده و گفته است!

3 - این معما هنوز در سپهر سیاسی ایران حل نشده است که چگونه می توانند آمارهای غربی ها را در جاهایی که به زیان ایران است؛ نادرست و غرض ورزانه بدانند ولی اگر آمار آنها به کارشان بیاید، همان منابع را به قول بانکی پور در مصاحبه اخیرش، "معتبر" بدانند؟!

4 - هر کسی می تواند درباره چهره های سیاسی و تاریخی، نظری داشته باشد و اعلام کند ولی یک سیاستمدار عاقل و با کفایت، هرگز درباره بنیانگذار کشور همسایه این گونه موهن و منفی سخن نمی گوید. آتاترک، شخصیت مهم تاریخ ترکیه است که اغلب شهروندان این کشور برایش احترام قائل هستند و بی احترامی یک سیاستمدار ایرانی به رهبر فقید ترک ها می تواند زمینه ساز واکنش متقابل شود و این، به سود دو ملتی نیست که با احترام و حسن همجواری، در کنار  هم زندگی می کنند.
بانکی پور نمی داند که حرمت ها باید حفظ شوند و پرده دری نشود؟!

مشکل همان بند اول این نوشتار است که بعضی ها بعد از رسیدن به کرسی های وکالت و ریاست و وزارت، هنور متوجه نیستند که جایگاه شان فرق کرده و باید حتی در واژه گزینی هم دقت و احتیاط به خرج دهند.

5 - حرف های بانکی پور، نه تنها توهین و تهمت به مردان ترکیه ای است که توهینی بزرگ تر به دهها میلیون زن مسلمان این کشور است. اگر این ادعا درست باشد که هر مرد ترکیه ای 15 شریک جنسی دارد، معنای دیگرش نیز این است که زنان ترکیه ای هم به طور متوسط 15 شریک جنسی دارند چرا که نسبت ترکیب جمعیتی زنان و مردان در ترکیه تقریباً یکسان است.
این در حالی است که چنین وضعیت مبتذل، وقاحت بار و شرم آوری فقط در ذهن بانکی پور برقرار است و نه در ترکیه و نه در هیچ جای دیگر دنیا مصداق ندارد.
بد نیست بانکی پور و همفکرانش بدانند که طبق آخرین برآوردها، تقریباً نیمی از زنان ترکیه دارای حجاب شرعی هستند و این را در کنار آمار ایران بگذارید که آمار زنان ایرانی که حجاب شرعی دارند، زیر 50 درصد است.
واقعاً چگونه یک نماینده مجلس، یک مرد، یک مسلمان و فراتر از همه، یک انسان می تواند دهها میلیون مرد و زن پاکدامن را این گونه قذف کند و بعد با خاطر آسوده سر بر بالین بگذارد؟!

* این گزارش جالب را بخوانید:
آمار خانم‌های باحجاب و بی‌حجاب در ترکیه چقدر است؟ چند درصد مردم نماز می‌خوانند و روزه می‌گیرند؟

 بخشی از گزارش آمار دینداری مردم ترکیه

6 - بانکی پور برای اثبات مدعای خود دست به دامن فیلم های ترکیه ای شده و گفته است: "شما فضای فیلم های ترکیه ای را هم نگاه کنید می بینید که این موضوع دارد با فرهنگ این کشور عجین می شود." و سپس در جواب خبرنگار که آیا شما فیلم های ترکیه ای را می بینید گفته است: نه، من نمی بینم.

دو نکته درباره فیلم ها و سریال های ترکیه ای که بد نیست بدان اشاره کنیم این است که اولاً فیلم ها و سریال های ترکیه، فقط همان هایی نیستند که ایرانی ها پیگیرش هستند. فیلم ها و سریال های متعددی در ترکیه تولید می شود که اساساً فضایی که بانکی پور بدان اشاره دارد، در آنها وجود ندارد و  منزه هستند.

ثانیاً فیلم و سریال در ترکیه، یک صنعت پولساز است که الزاماً جامعه ترکیه را بازتاب نمی دهد، درست مانند فیلمفارسی های قدیمی که حال و هوایی مجزا از زندگی واقعی ایرانی ها داشتند. همین الان نیز همان اندازه که فیلم ها و سریال های ایرانی که در آن زن و شوهرها کنار هم حجاب کامل دارند، بازتاب زندگی واقعی خانواده های ایرانی است، فیلم ها و سریال های ترکیه ای نیز نشان دهنده واقعیت های زندگی ترک هاست!

7 - بانکی پور در جواب منتقدان گفته است: بهتر است بجای تشکیک با ذهن بیدار و جستجوگر، به دنبال حقیقت نتایج کشف حجاب، که برهنگی و سپس فروپاشی خانواده ها را در بر دارد باشیم.

بانکی پور، با هزینه ای به نام توهین به زنان و مردان یک ملت، در نهایت خواسته ثابت کند که سیاست های آتاترک کار را به فروپاشی خانواده در ترکیه کشانده است و به آمار یک سایت آمریکایی هم استناد کرده و آن را معتبر دانسته است. غافل از این که در همان سایت، آمار طلاق و فروپاشی خانواده در ایران، بیشتر از ترکیه اعلام شده  است.

مشکل اصلی این است که عده ای می خواهند حجاب را مترادف عفاف قلمداد کنند و این در حالی است که این دو، الزاماً لازم و ملزوم یکدیگر نیستند، یعنی هر زن محجبه ای، الزاماً عفیف نیست و هر زنی بی حجابی، بی عفت نیست. طلاق نیز، مقوله ای است غیر مرتبط با حجاب و هم زنان باحجاب و هم زنان بی حجاب درگیر این موضوع هستند.
اگر قرار بود بی حجابی در  جامعه ای منجر به افزایش طلاق شود، کشورهایی مانند بزریل که نوع پوشش زنان شان را همه می شناسند، باید در صدر جدول طلاق های جهان بودند و حال آن طبق آمار همین سایت، ایران در رده 13 طلاق جهان است و برزیل در رتبه 85 (ترکیه هم نوزدهم است).

این که حجاب را به  عنوان یک فریضه دینی و حتی بخشی از فرهنگ ایرانی ترویج کنند، امری شایسته است ولی فروکاستن مساله به آن و ندیدن عوامل بنیادین فرهنگی و معیشتی و حتی سیاسی در موضوع طلاق، بخشی از ساده انگاری مخربی است که به هزار تاسف در بسیار از امور و شؤون کشور شاهدش هستیم.

8 - به بانکی پور و بانکی پورها که در دولت و مجلس و نهادهای تاثیرگذار بر سرنوشت ملت ایران هستند، توصیه می کنیم به جای سرشماری شرکای جنسی این و آن، به شمارش تعداد فزاینده فقرا در ایران خودمان بپردازند؛ به جای سرک کشیدن به تختخواب دیگران، حواس تان به سفره مردم خودمان باشد و توان و زمان شان را به اصلاح وضعیت نابسامان داخلی به ویژه در حوزه اقتصاد اختصاص دهند که رسول خدا (ص) فرمودند: کاد الفقر ان یکون کفرا (فقر انسان را در آستانه كفر قرار مى‌دهد).
می دانید یعنی چه؟ یعنی اقتصاد فشلی که درست کرده اند، مردم را فقیر می کند و آنها را به کفر هم می کشاند و آقایان، در کشاکش کفر و ایمان که امری بنیادین است، درگیر پوشش زنان شده اند که امری نمادین است: خانه از پای بست ویران است، خواجه در بند نقش ایوان است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: آیا واقعا هر مرد در ترکیه با ۱۵ زن ارتباط دارد؟/ تهمت نماینده مجلس به مردم کشور همسایه؟